jondufau

Bu kısa romanı gizem kategorisinde rafa koymak pek doğru gözükmese de, belki de Raymond Chandler'in Marlowe romanlarının uzak bir kuzeni olsa da, hikayenin çekirdeğindeki gizem - bu durumda, Rhee'in kayıp babası - kahramanın karanlık ve gizli bir dünyaya yolculuğunun hızını arttırır ve onu bu dünyadan takip etme deneyimi, merkezi gizemin nihai sonucunu neredeyse alakasız hale getirecek kadar yoğun ve büyüleyici bir deneyimdir. Bu anlamda, Karanlığın Yüreği, bu romanın soyundan, karadan çıkan her şeyden daha iyi bir adaydır. Woodrell'in yarattığı dünya, Flanery O'Connor ile İş Kitabı arasında durmadan salınan nesirden yavaşça süzülen Missouri Ozarks'ın bir damıtmasıdır. Bu tür bir nesrin etkisi, arka plan üzerinde dev gölgeler bırakan ve aktörün yüzlerini yarı-siluetde gizleyen ve insan şeklini canavarca bir şey haline getirebilen sahne aydınlatmasına benzer. Ve Woodrell burada oldukça ikna edici canavarlar yaratıyor, özellikle bu karanlık kalbin Bay Kurtz'ı Thump Milton. Ama sanırım bu romandan elde ettiğim şey canavar hikayesi değil, içinde yaşayan ama çoktan aziz toplumundan çok uzakta olan kapalı ve eski bir toplumun canlı bir tasviri değil. Kitabı almadan önce filmi izledim ve bu kitapta beni en çok şaşırtan Ozark kültürünün antik kısmı, Rhee'nin halkının atalarını anlattığı çeşitli ayrışmalar ve onların kurucu mitolojisi ve sınır maneviyatı. Winter'ın Kemiği kalbe bence, kendi içimizde çok iyi olabilecek bir dünya üzerinde rehberlik turu, ana akım topluma sadece en yüzeysel olarak benzeyen, ancak bunlara oldukça yabancı olabilecek kodlar ve morlar ile çalışan dışardan bize.

2019-12-10 05:35