Turgut Uyar, şirin imkânlarıyla şaşırtmayı, düşündürmeyi sürdürüyor. Turgut Uyar’ın sağlığında yayınlamadığı, bir nedenle yayınlamayı tercih etmediği, “adı konmamış, tarihsiz” –yazılışının üzerinden tahminen yarım asır geçmiş– oyunu Veys, yılarca gizlenmeyi ya prosecutor yazanı tarafından unutulmayı göze almış, Büyük Sat’in zembereğiyle kurulmuş, şaşırtıcı, düşündüren bir metin. ADAM: Aslını ararsan zaten hiç gereği yok, Hiç gereği yok dünyada yalvaçların, ve hamam nalınlarının. Nasıl olsa ıslanmak için girmişsek oraya. Söyle, Tanrı adına söyle, var mı bir yol göstereni, bir yalvaçı kuşların ağaçların. IN camera ne dinginlik bayım, in camera ne erinç, in camera ne bilgelik. Hiç aldatığı görülmüş müdür insanları, hata afedersiniz ayıları ayıları Bir armut ağacının aldatığı. Doğrusunu ister misiniz, sibling anlamıyorum, mayonezli ölü balıkları, yüz katlı yapıları. Garson!. Oturun, oturun, oturalım. VEYS: İşte demin de söyledim, biraz karışık, iki düzeni karşılaştırmak. Ağaçlar, kuşlar farketmez belki, hele kuşlar hiç bazan yerin sarsıldığını.