nipalsky

Kral Ölmeli'nin devamı olan bu kitap, neredeyse tam olarak son kitabın bittiği yeri alır. Orijinal efsaneyi Renault'nun hayal gücü ve tarihsel araştırma karışımı ile birleştiren Theseus efsanesinin geri kalanını kapsar. Bu muhtemelen Renault'nun okuduğum kitaplarının en zayıfı. Kitabın temposu - Yunanistan'ın en ünlü efsanevi kahramanlarından birinin hayatının çoğunu 250 sayfadan daha az bir yere sıkıştırmak - Renault'nun kitabı acele etmeden taşımak için her zaman güçlü ve açıkça tanımlanmış bir karaktere ihtiyaç duyacağı anlamına geliyor. dengesiz. Theseus bu şeylerden hiçbiri olarak bana asla rastlamaz. Aslına bakarsanız, bana hiçbir zaman uzaktan sevimli gibi gelmiyor. Örneğin Alexander üçlemesini okurken karşılaşabileceğimi hatırlayamadığım bir soğukluk ve uzaklığı vardı. Renault, arketipik bir kahramandan gerçek bir adam yaratmaya çalışıyordu ve sürecin yarısında durdu. Genel olarak, efsanevi döngünün parçaları için bazı makul ve gerçekçi beklentiler sağlayarak efsaneden romana dönüştü. Tarihsel yönün geri kalanı benim tarafımdan sessizce aktarılacak, çünkü çoğunlukla Renault yazarken, söylediklerinin çoğunun hala tarihsel gerçek olarak kabul edildiğini takdir edebiliyorum. (Ama değil, gerçekten, gerçekten değil! 'Kıyı İnsanlar'! Anaerkil din yerini ataerkillik aldı! MÖ 1500'de Mikenliler!) Cinsiyet tarihinin / etkileşiminin bazı yönlerini temsil etmesinden biraz daha fazla rahatsız oldum. Bu roman, Theseus'un bakış açısından olduğu için - ve ataerkil bir toplumda yetiştirilmiş bir Bronz Çağı erkeğinin oldukça tipik bir örneğiydi - bir kadının öfkesini olduğu gerçeğine atfetmekte sorun yaşamayacağını satın alabilirim. onun 'ay zamanı'. Hippolyta'nın temsiliyle ilgili çok, çok daha büyük problemlerim vardı; Theseus'un onu olduğu gibi düşüneceğini değil, bağımsız ve kendi kendine yeten bir Amazon olarak yetiştirildiği düşünülen bir kadının düşündüğü ve yaptığı gibi davrandığı ve benim için yüksek düzeyde içselleştirilmiş gibi görünen bir şeye sahip olacağı kadın düşmanlığı. Bu bölümleri okumak beni çok, çok huzursuz etti. Sanırım bunu tekrar öğrenmeden çok önce Alexander üçlemesini tekrar okuyacağım. Kötü bir roman değil; benim için çok fazla bir şey yapmadı.

2019-12-29 11:12