Tabla Sanatına Giriş Gürkan`la ilk tanıştığımızda onu tabla çalmaya meraklı genç müzisyenlerden biri sandım, fakat ısrarı ve kabiliyeti sonucu, onda tablayı hakıyla çalmaya yönelik samimi bir arzu olduğunu fark edebildim. Kısa sürede klasik tabla ça­lımına uygun olarak usul ve kaidelerde gelişimine tanıklık etmiş olmak benim için büyük mutluluk… Tüm müzik aletlerinin onu çıkaran ve geliştiren müzi­ğin esas yapısı içinde klasik haleriyle öğrenilmesi, onların esas tatlarının alınabilmesi için gerekli diye düşünüyorum. Tabla da bu açıdan Hint müziği geleneği içinde anlaşılmalı, sevilmeli ve öğrenilmeli. O zaman hakını vermiş oluruz. Tabi ki tablanın bir ritim enstrümanı olarak dünya gene­linde gördüğü ilgi, farklı müzik kültürleri içine sızmasını ve kulanılmasını sağladı. Bu tablayı belki de en popüler Hint müziğialetlerinden biri yapmıştır. İnsanlar, kendileri için yeni olanaletlerin tınısı ve renklerini kulaklarına yabancı olan bir müzik türünde duymaktansa alışık oldukları bir müzik türünde duymaktan daha fazla keyif alıyor olabilirler, fakat yine de tabla kendi kültüründe ritim enstrümanlarının kralı, yurtdışında ise ziyaretçi bir asilzade gibi gelir bana… Bu kitap tabla ile ilgili pek çok bilgi sağlıyor okuyucu­ya. Ben ise tablanın geliştiği müzik türü olan Hindustani (KuzeyHint Klasik Müziği) hakında kısa birkaç bilgiyi paylaşmak isterim. Böylece belki de bu kitapla tablaya başlayacak olan müzikseverler, nasıl bir müzik kültürü ile karşı karşıya olduklarını bir nebze hisedebilir. Kuzey Hint Klasik Müziği, özünde büyük bir ruha­niyet taşır. Hani bir tartışma konusu vardır: “Sanat sanat için midir, yoksa toplum için mi?” “Sanat Tanrı içindir” sözü Hindustani’de doğru yaklaşımdır. Sanatçı ne adla çağırırsa çağırsın Tanrı için çalar ve dinleyenler de O’na adanmış olan müziğe maruz kalmış olarak haz duyarlar ve müzisyenin aktarmaya çalıştığı Tanrı’ya yönelik hisler içinde beraber yol alırlar. Teknik olarak bakıldığında kısa­ca Hint müziği çok çeşitli ses kaydırma ve çarpma, titret­me teknikleriyle muazam bir ifade zenginliğine sahiptir. Tablada hem bas hem de tizde verdiği tonları, derinliği ve kendine has sözcükleriyle ritim aletlerinin kralı diye boş yere tarif edilmemiştir. Hint müziği günümüzde de halen yazılı olmayan bir müziktir. Çok basit ve kabaca bir notasyon tarzı olmasına rağmen çok az guru talebesine yazılı olarak bu müziği öğ­retir. Öğrenme süreci talebenin gurusuna itatini gerekti­rir. Pek çok büyük müzisyenin hayat hikayeleri gurularına kendilerini kabul etirebilmek için yaptıkları fedakarlıklar ve hizmetlerle doludur. Guru ve talebesi arasındaki bu bü­yük bağa “guru-shisya parampara” denir. Modern zaman­la beraber her ne kadar belki eski tarzından farklılaşmaya başlamış gibi gözükse de, hiçbir modern teknoloji (ka­yıt cihazları, büyük sanatçıların sayısız kayıtları, vs. ) gu­runun yerini tutamaz. Öyle ince noktalar vardır ki, bir talebe onları bir guru olmadan başka türlü öğrenemez. Guru öyledir ki, hangi öğrencisine ne zaman, ne kadar, ne uygunlukta, neyi vereceğini ayırt eder. Kendisine teslim olmuş talebenin gelişiminden sorumludur. Bu büyük iliş­ki üstüne sayfalar dolusu sözler yazılabilir. Fakat az bazen çoktan daha yararlıdır. İlgisi olan okur bu konuda elbet gelişimini sağlar ve bu derin konuyu araştırır ve dilerim sadece müziği değil, sonunda kendi kişisel gelişimine de fayda sağlayacak noktaları bulur. Tablaya el sürmek üzere bağdaş kuranlara ve müzik sevgisi ve aşkıyla yola çıkanlara bol sabır ve iyi yolculuklar dileğiyle, kolay gelsin… Eline sağlık Gürkan’cım… Ahmet Selim Eregen.