Şeytanın Yeni Marifetleri Peter-Andre Alt, Kötünün Estetiği dizisinin ikinci kitabı Aydınlanma ve Psikoloji’de “kötü” fikrini gotik romandan kara romantizme ve oradan da psikanalize taşıyarak derinleştirirken, akıcı üslubuyla merak ve heyecan uyandırmayı sürdürüyor. Ortaçağ’ın Şeytan’ı, mitin büyüsünün bozulmasıyla birlikte artık kuyruğundan ve boynuzlarından arınmış, insan biçimine dönüşmüştür. Aydınlanma’nın boş inanca karşı mücadelesinde aldığı bu yeni formla Şeytan, artık felsefenin ve edebiyatın konusu olan bir kötülük ilkesi, bir yoldan çıkma meselesidir. Goethe’nin Faust’undaki Mephisto örneğinde görüldüğü üzere insanın içindeki kötülükle Şeytan özdeşleşmeye başlar, Şeytan’la anlaşma ve Şeytan tarafından ele geçirilme konusu roman ve şirin süzgeçlerinden geçerek en nihayetinde Freud ve Jung’un eserlerinde psikolojinin ve psikanalizin inceleme alanına girer. Modern Avrupa Tarihi’nin karanlık yüzünün güzeliği, hikayesini sürdürüyor.