Kimine göre bir meslek, kimine göre bir kariyer vesilesi, kimine göre de sosyal güvence yolu olarak görüldü öğretmenlik. Öğretmenlerin seven sarmalayan aydın ve bilge yüreği pek görülmedi, görülmek istenmedi. Oysa sevgi yolunun ışıklarıydı gözleri, karamsar ve başa gelen olmaz işlerin umutsuzluğunda naif bir ümit sesiydi sözleri. Değerlerini ya okuldan mezun olunca yahut da onları toprağa verince anladığımız kahramanlarımızdı öğretmenlerimiz. Çocukluğumuzda elimizden tutan tebesüm dolu bakıştı öğretmen, gençliğimizde bilgelik üfleyen bahar nefesleriydi öğretmenler. Bize kimsenin sabır göstermediği yerde sabrederek sabrı öğreten, önemsenmediğimizi hisetiğimiz de “sen değerlisin” sözünü yüreklerimize akıtan sevgi kaynağımızdır öğretmenler. Her öğretmen bir sevgi peteğidir, arısı da öğrenci, çiçeği de öğrenci olan bir sevgi öğretmeni… Onlar bize sevgiyi öğretmezler, yaşatırlar.