Padişahım Çok Yaşa-Mehmet Beşeri Ben tarihçi miyim? Evet. Üstüne üstlük edebiyatçı, sosyolog, psikolog, etnolog, iktisatçı, eğitimci ve siyaset bilimciyim de. Ancak heybemde cemat ya da masonik destekli ucuz üniversitelerin makam odalarından tasdikli “Doktor”, “Doçent”, “Profesör” gibi unvanlarım yok. İhtiyacım da yok. -Sadece iki tane üniversiteden Tayip Bey’in aldığı gibi elde edilmiş diplomalarım var o kadar. - Bana halkımın şişirilmemiş, cilalanmamış, tevazu dolu, içten gelen tevecühü yeter… Diğer yandan ise, Ben kimim ki? Bir atımlık barutum, bir sıkımlık canım var. Bir kör kurşun, ya da kuru bir iftira, bir dakikada defterimin dürülüp hesabımın görülmesine yeter de artar bile. Bunu net bir şekilde görüyor ve biliyorum. Bu nedenle yazarken “çok korkuyor”, “tir tir titriyorum”. Ancak, bu güzel ülkeye ve üzerinde yaşayan saf, temiz, sadece “vergi vermek”, “askerlik yapmak”, “vatan için ölmek” konularında hatırlanıp, her türlü külfeti ve zahmeti çekerek bedel ödeyen, sıra nimetlerden faydalanmaya geldiğinde ise, elerinin tersi ile bir kenara itilen o mazlum, biçare, serdengeçti bütün insanlara karşı, ırk, dil, din, cinsiyet, cibiliyet, etnik kimlik vb. ayrımı yapmaksızın kendimi borçlu hisetiğimden dolayı işime devam ediyor, tehlikeli sularda kulaç atıyorum. Son nefesimi verinceye kadar da bunu yapmaktan vazgeçeceğimi sanmıyorum. Aziz Nesin’in dediği gibi: “Du bakali n’olecek!” Mehmet Beşeri.