Osmanlı’Dan Günümüze Bir Aile-Cemal Özgüven Osmanlı’dan Günümüze Bir Aile - Cemal Özgüven Elerinde büyüdüğüm dedem ile aneanem, daha sonra tanıdığım babam ve yeterince anlayabildiğimi hâlâ söyleyemeyeceğim anem… Kendilerini, kuvetle ihtimal veririm ki, alelade bulmazdınız. Biyografileri yazılacak kadar önemli bir hayatları olmadı. Çok enteresan hadiseleri yaşamış ve bunun neticesinde şöhret kazanmış da değilerdi. Yine de yazdım üzerimde derin izler bırakan bu insanları. Dedemin ve aneanemin şahsiyetlerinin teşekülünde hem Osmanlı döneminde edindikleri geleneksel kültürümüzün, hem de Cumhuriyet’imizin kuruluş yılarında iyice ön plana çıkan Batı kültürünün payı vardı. Onlar Tanzimat’la hız kazanan Batılılaşma maceramızın Cumhuriyet’le birlikte şahikasına çıkmasını bütün serencamı ile birlikte yaşayan kuşağın insanlarıydılar. Dedemin, aneanemin ve Atatürk’ün hayata iken ‘Ey Türk Gençliği’ diye hitap etiği gençlerin arasında yer alan babamın Osmanlı’dan Cumhuriyet’e geçiş döneminin yaratığı insan tipini bütün özelikleriyle birlikte birebir temsil etiklerini söyleyemem. Söyleyemem, ama başka bir ülkede, başka bir kültür altında yetişmediklerine göre, yine de o geçiş döneminin mahsulüydüler. Hayatının ilk kısmını Türkiye’de, daha da uzun olan ikinci kısmını Amerika’da geçiren anemi ise hiçbir sınıflandırmaya tabi tutamıyorum. Hatıralarımı işte bu insanların şahit olduğum hayatları ile ve o yıların Türkiye’si ile sınırlandırdım. Bu arada, tanıma talihine eriştiğim akrabalarını ve ahbaplarını ihmal etmedim.