Adam Philips, bir insan hayatının her zaman farklı bakış açılarından betimlenebileceğine ve psikanalizin de bu yollardan sadece biri olduğuna inanan mütevazi bir psikanalist. Bilimsellik, yani değerden bağımsız bir Hakikat arayışını payesinin, psikanalize özel bir üstünlük kazandırmayacağını, psikanalizin o bilmişlik tavrından, ancak dilini ortaklaşa kullanıma açarak, gündelik hayata karışarak sıyrılabileceğini düşünüyor. Ona göre psikanaliz, insanların kendilerine daha iyi hissetmelerini sağlayan bir hikaye ya da bir hikaye anlatma tarzı. Bir tür sohbet. İnsanlar kendi yaşamları cılı bir hale geldiği için katılıyor bu sohbete. Öpüşme, Gıdıklanma ve Sıkılma Üzerine bizi, psikanaliz teorisinde ihmal edilmiş olan küçük küçük, ama son derece önemli konular hakkında ilginç sohbetlere davet eden denemelerden oluşan bir kitap. Endişe, risk, sükünet, gıdıklanma, osurma, öpüşme, yalnızlık, yaratıcılık ve suçluluk duygusu arasındaki ilişki; sıkılma, fobi-teori benzerliği; bir metin değil bir deneyim olarak rüya; inanç ve engeller gibi, herkesi ilgilendiren konularda çarpıcı saptamalrda bulunuyor Philips. Mesela, ''İnsanlar yaşamlarının, olasılıklardan en çok korktukları dönemlerinde aşıkl olurlar'' diyor. '''Bir şeyin ya da kimsenin ne olduğunu, onunla aramıza girenin ne olduğunu öğrenerek anlayabiliriz. Bilinç engellere dairdir.'' diye bir kesinlemede bulunup, psikanalitik terapinin amaçlarından birinin hastanın mücedele edecek daha tatminkar engeller bulmasını sağlamak olduğunu söylüyor. Philips şu soruyu soruyor bize: Kendimizle haddinden fazla alakadar olmakla kendimizi nelerden mahrum bırakıyoruz? Ona göre, her şeyi bilme saplantısı hem psikanaliz hem de hayat için olumsuz sonuçlar doğıuruyor. Bizi, neleri içerdiğini kendimiz dahil kimsenin bilemeyeceği bir yalnızlığa, Rilke' nin ''meyvenin içindeki çekirdek'' dediği verimli yalnızlığa davet eden bir kitap bu. Yalnızlığa cesareti olanlar için.. Daha az göster