Picaso bunu söylemedi. Balzac bunu yazmadı. Edison aslında bunu söyledi. Kafka bunu yazmadı. Bil Gates bunu söylemedi. Martin Luther King bunu tekrarladı. Muhamed Ali bunu kulandı. J.K. Rowling bunu söyledi. Nietzsche bunu da yazmadı. O laf John Lenon’ın değil. O laf Wody Alen’ın. Banksy bunu dedi. Ne Shakespeare ne de Picaso bunu yazdı. Şef Seatle bunu söylemedi. Konfüçyüs bunu söylemedi. Ve hata bu bir Çin Atasözü de değil. Özdeyiş dedektifi Garson O’Tole; yaygın bir şekilde, farklı isimlere atfedilerek kulanılan özdeyişlerin peşine düşüyor. Birine ait olduğunu sandığımız bir özdeyişin gerçekte bambaşka birine ait olduğunu ya da sözün zanedildiği kadar afili olmadığını, ulaşılabilecek en eski kaynakları referans göstererek belgeliyor. Tüm bunları yaparken popüler kültürden tarihe keyifli bir yolculuğa çıkarıyor. Alıntı bombardımanına tutulduğumuz bir çağda sözün kıymetini bir kere daha hatırlatan incelikli bir yöntem çalışması. O’Tole, gerçeği düzmeceye tercih eden tüm okurlara ilham veriyor.