“‘İlhan… İlhan…’ dedim, sesim havada kaldı. İbrahim oğlu Yusuf ailesinde iki İlhan var. Biri beş yaşında ölen İlhan. Adını ben koymuşum. 5 Mayıs 1941’de öldü. Biri öldürülen İlhan. 17 Aralık 1944’te Artova’da doğdu. 7 Kasım karanlığında, Mamak Askeri Cezaevi’nde C Blok F Koğuşu’nda, iki tutuklunun kolları arasında sağ dizi üstüne çömeldi. Kolları yana sarktı. Başı hafif öne düştü. ‘İlhan… İlhan…’ dedim, sesim havada kaldı. Üstüne uzattıkları battaniyeyle aldı götürdüler. O gitti, ben kaldım.” O tarihten sonra Muzaffer Erdost, Muzaffer İlhan Erdost oldu. Kardeşine son seslenişi olan İlhanİlhan kitabevini kurdu. 25 Şubat 2020 tarihinde hayata veda etti. Feyziye Özberk, Muzaffer İlhan Erdost kitabıyla yaşamın tüm fırtınalarına rağmen ayakta kalan ve üretmeye devam eden devrimci bir aydının portresini çiziyor. Ürünün baskısı görseldeki ile farklılık gösterebilir. Daha az göster