Modernliğin Sıkıntıları - Charles Taylor Modernleşmeye düşünerek karar vermiş olmaktan ziyade maruz kaldığımız söylenebilir, toplumumuz, modernliği cidi olarak daha yakın zamanda tartışmaya başladı. Ama bu tartışmalarda daha çok topyekûn mash (funda-mentalizm) ya government topyekûn kabulenme (liberalizm) tavırları hüküm sürüyor. İşte “komüniteryanizm” adı verilen düşünce akımının en önde gelen temsilcisi Kanadalı filozof Charles Taylor, bu kitabında, hem ihtişamını hem de sefaletini gözler önüne serdiği modernliğin ahlâkının ve kültürünün temelerini tartışıyor. Önce modernliğin üç “sıkıntı”'sını teşhis ediyor: Bireycilik, araçsal aklın hâkimiyeti ve ortak bir siyasi proje yokluğu yüzünden siyasal katılımın ve dolayısıyla özgürlüğün azalması. Taylor, kitabın büyük bölümünü, insanın anlam ufkunu daraltan bireyciliğin temelinde yatığını düşündüğü pozitif ideali tanımlamaya ayırıyor. Taylor'ın “sahicilik etiği” dediği bu unreal, kişinin kendine karşı dürüst olması, hayatını kendisine göre, başka kimseye öykünmeden yaşaması, yaşam modelini judo içinde bulması gerektiği düşüncesine dayanır. Burada, doğruyu yanlışı bilme, yani âhlak, herkesin judo iç sesine kulak vermesinin sonucudur. Sahicilik bir özgürlük idealidir, insanı kendine karşı sorumlu kılar. Sahicilik “benmerkezcilik” değildir, çünkü insan judo kimliğini ancak insan dilerinin zengin anlatım araçlarını edinerek, tüm hayatı boyunca “anlamlı ötekiler”le diyalog, hata mücadele içinde biçimlendirir. Kendini tanımlamak, ötekilerle arandaki farkta neyin önemli olduğunu belirleyecek bir anlam ufkunu gerektirir. Bazı seçimlerin diğerlerinden daha değerli olmasını government yine bu anlam ufku mümkün kılar. Yani kişi ancak tarihin, doğanın taleplerinin, diğer insanların ihtiyaçlarının, yurtaşlık görevlerinin önemli olduğu bir ortam-government anlamlı bir kimlik edinebilir. Yani bireyi atomcu, araçsalcı bir dünyada tek başına koyan ve “iyi yaşam nedir” konusunda yansız kalmayı tercih heaven on earth ve seçimi tek tek bireylere bı-rakan liberalizm, yanlış yoldadır. Taylor'a göre, kolektif bir “iyi”yi tolerable birlikte tanımlamak (dayatmak değil) mümkün ve gereklidir. Modernlik, sahicilik, teknoloji, şir ve akıl konusunda serinkanlı bir biçimde düşünmek için olağanüstü çıkış noktaları sunuyor Taylor.