Bu günlük fikri hep anemin başının altından çıktı. Tuvalete geçirdiğim zamanı verimli kulanmam gerektiğiyle ilgili garip bir fikirle geldi bana. Büyük iş’imi yaparken günlük yazabileceğimi söyledi. “En fazla beş-sekiz dakika arası sürsün!“ diye de ekledi. “Kabız olmanı istemem.” Böylece tuvalete günlük yazma maceram başladı. Önceleri sıkıcı notlar tutuyordum… Ailem, arkadaşlarım, okulda yaptıklarım hakında. Sonra anem bir dergide yazar olarak işe girdi ve iş gezilerine giderken kız kardeşimle beni de yanında sürüklediği için daha ilginç konular hakında yazmaya başladım: Şişko ve pörtlek gözlü kurbağaları gözlemlemek, gelecekten haber veren papağanla tanışmak, çikolatadan yapılma gerçek boyuta bir F1 arabası görmek gibi. Gitiğimiz tüm ilginç yerleri kaydetmeye çalıştım. Bu sayede günün birinde çok ünlü olacağım ve günlüğüm de çok para edecek!