artcore

Bu kitabı ilk 8 sayfada çok sevdim. Ana karakter Sarah çok ham, çok gerçek. Genova'nın bu karakteri yaratmasında kullanılan dürüstlüğü sevdim. Bu romanın başında Sarah, çoğu insanın nefret ettiği bir karakterdir ve bence Genova böyle istedi. Şahsen ben Sarah’dan nefret etmedim çünkü ne istediğini biliyordu ve utanmadan geçti. A Tipi, 80 saatlik çalışma haftası, kariyer kadını kişiliğinin benim ve ailem için uygun olmayacağını, ne de onun gibi olmaya çaba göstermeyeceğimi biliyorum, ama her şeyi yapmaya çalıştığındaki dürüstlüğünü takdir ediyorum. Hiçbir şey Sarah ile kaplı şeker değildir ve onun hakkında da çok sevdim. Şimdi gerçek hayatta, muhtemelen düzenli olarak çay içeceğim (bunun için çok meşguldü) değil, ondan gerçekten hoşlandığım bir kitaptaki bir karakter olmayacaktı. Sarah'ın cep telefonundan konuşabilecek kadar bencil olduğu ve bu nedenle onun için herhangi bir sempati hissedemediği için, bu kitaptan nefret ettiklerini söyleyen ya da bitiremediklerinden birçok yorum okudum. hepsi bir görüş hakkına sahiptir). Fakat bu kitap Sarah için üzülmekle ilgili değil. İhmal Edilen Sol, Sarah’ın yeni gerçekliğini uzlaştırmak için verdiği mücadeleyle ilgilidir. İçinde devam eden sürekli bir savaş var - onun Sol İhmalini vazgeçme işareti olarak kabul ediyor, onu yenebilir mi, yenmek zorunda mı, Sol İhmalini yeterince iyi karşılayacak mı? Daha önce bildiği yaşam tarzına geri dönmeden tam bir yaşam sürdürebilir mi? İç mücadelelerinin mükemmel bir örneği, kitabın içinden Sarah'ın (daha önce hevesli bir kayakçı) modifiye edilmiş bir snowboardla bir eğitmenle birlikte snowboard yapmaya başladığında bulunabilir. s. 261 “Bob, beni engelli bir snowboardda gördüğünde ne düşünecek? İhmalimi bırakıp vazgeçtiğimi mi düşünecek? Vazgeçtim mi? Bu accomodating veya başarısız mı? Eskiden yaptığım gibi kayak yapmak için yeterince iyileşinceye kadar beklemeli miydim? Bu asla olmaz mı? Kabul edebileceğim tek seçenek kulübemdeki kabinde oturmak mı yoksa kazadan önce yaptığım gibi kayak yapmak mı, aralarında hiçbir şey yok mu? ” Kazadan sonra hayat hakkında konuşurken Sarah, çok kuru (ve bazen karanlık) bir zekâya sahiptir. Karşılaştığı mücadeleler kalp kilitleme, düşünülemez ve bazen eğlencelidir. Sarah kendine acımaz; o yazık aramıyor. Vazgeçmek istemedi ya da artık yapmayı sevdiği şeyleri yapamayacağını itiraf ediyordu. Bir hafta sürse bile (ya da aynı derecede çekici bir alternatif bulsa da) Sunday Times'ı okuyacaktı, ama önemli olan pes etmemesiydi. Aslında hikayesini oldukça canlandırıcı buldum. Sana yaralanmasına nasıl tepki verdiğini söyleyerek bir şey vermek istemem ya da kitabın nasıl bittiğini söyleyemem ama size sonun beni şaşırttığını söyleyeceğim. Bu kadar. Kitabın sonunu ve hatta orta fikrini vererek onu mahvetmek çok güzeldi, bu yüzden eğer okuyup tartışmak istiyorsan, lütfen bana bir e-posta gönder - aksi halde sadece okumak zorundasın kendin için yap! Bu kitabı okumaktan gerçekten çok zevk aldım ve Genova’nın ilk kitabı “Still Alice” TBR yığınımın en üstüne atladı! Everythingmom.com kitap kulübünün bir parçası olarak yayıncı Simon ve Schuster Canada'dan ücretsiz Sol Neglected kopyasını aldım. Bir inceleme yazmam istenmedi ve görüşlerim benim.

2019-12-12 15:00