Karadenizken Marmara'ya uzanan Boğaziçi ve"Altın Boynuz" lakabını taşıyan Haliç ile İstanbul,hem bir deniz kenti hem de ülkenin önemli bir limanıolma özelliğini taşırken, binlerce yıllık geçmişi boyuncagiderek büyüdü, gelişti ve kalabalıklaştı. Bu gelişmeve kalabalıklaşma, kenti üçe, dörde ye hatta beşebölen su yolları ile kentin sakinleri, yani İstanbullulariçin zaman zaman bir engel oluşturdu ve sonuçtageçmişi yüzlerce yıla dayanan bir ulaşım geleneğinindoğmasını sağladı "Kent içi deniz ulaşımı".Yüz yıllar boyunca o günün deniz araçları ileçoğunlukla da herhangi bir örgütlenmeden yoksunolarak İstanbullular kent içinde deniz yoluyla biryerden bir yere ulaştılar. Bu ulaşım yönteminde ilkciddi uygulama 1841 yılında kurulan Şirket-i Hayriyeile Boğaziçi'nde başladı. Haliç kıyısındaki iskelelerarası ulaşım 1855 tarihinde kurulan "Haliç Vapurculukİşletmesi" ile düzenli bir şekilde sağlanıyordu, ancakkentin, başta Haydarpaşa ve Kaaıköy olmak üzereAnadolu yakası, adalar ve batıda Yeşilköy'e kadarolan çevre sahillerinin de önemli ulaşım gereksinimivardı. Biz bu çalışmamızda, geçmişi 18.yüzyılakadar dayanan ve Osmanlı Imparatorluğu'nundeniz ulaşımı konusundaki örgütlenmesi değil,İstanbulluların kent içi ulaşımında önemli birgelenek oluşturan, eski adıyla "Sevahil-i Mücavere"yani, onları yakın sahillere ulaşturan gemileri,tek tek biçimleri özellikleri ve kısa hayat öyküleriile inceleyip sunmaya çalışıyoruz. Daha az göster