İKİNCİ ERGENEKON DOĞUM: 1892 ÖLÜM: 1958 Dolu dolu yaşanmış bir ömür… Kayseri, Develi doğumlu… Vefa Lisesi, Mülkiye, Kaymakamlık, Miletvekiliği ve Belediye Başkanlığı… 6 yıl… Kurtuluş Savaşı… Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu… Cumhuriyetimizin ilk yıları… Savaşın acımasızlığı… İnsanlığın iflas etiği anlar… Ve yaşananların birinci ağızdan bin dokuz yüz elili yılarda kaleme alınmış hali. “Aman Alahım! İnsanoğularını bu müthiş cinayetlerin işlenmesine peygamberlerinle, mukades kitaplarınla sen mi sürüklüyor ve özendiriyorsun?. Meşrutiyetin ilanından sonra bazı Hıristiyanlar çocuklarını Türk okularında okutmaya başlamışlardı. Onlarla ne çabuk ve ne güzel anlaşmış ve kaynaşmışlardı. Dertlerini, sevinçlerini paylaşıyorlardı. Ölen bir Ermeni arkadaşlarının tabutunun arkasından hüzünlü gözyaşı döktüklerini, günlerce anılarını hatırlayarak yasını tutuklarını hatırladı. Neydi bu güzel ve insanca duyguları nefrete ve düşmanlığa dönüştüren nedenler? Kimdi bütün bu yüce duyguları ortadan kaldıranlar? Din adamları mı? Taçlı hükümdarlar mı? Büyük sermayedarlar mı? Macera peşinde koşan ırkçı ve miliyetçiler mi? Vatan, milet birliği, refah beraberliği idiasında bulunan sosyalistler mi? Hâlâ, en kısa zamanda en çok adam öldürebilen bir kimse Zafer kazanmış komutan, milî kahraman kabul ediliyor. Müthiş ölüm makineleri icat edenler de, dâhi sayılıyor. Sonra da tabi ömrünü tamamlamış ihtiyar bir hastayı yaşatmak, yaralı bir hayvanı kurtarmak için emekler harcanıyor, fedakârlıklara katlanılıyor. İnsan ruhundaki bu çelişki nedir Alah'ım?. ”.