Her geçen gün daha karmasik hâle gelen sosyal hayat, kisilerin yalnizca toplumun bir bireyi olmak itibariyle agir ve infial uyandirici zararlara maruz kalma ihtimalini artirmaktadir. Görünürdeki sebebi idare olmayan bu zararlarin devlet tarafindan karsilanmasini öngören sosyal risk ilkesi, Fransa’da -risklerin sosyalizasyonu- basligi altinda degerlendirilen ve yasal düzenlemelere dayanak teskil eden bir yaklasimi ifade etmektedir. Türk uygulamasina 90’li yillarin basinda giren sosyal risk ilkesi, terör zararlari bakimindan bagimsiz ve içtihadî bir sorumluluk esasi olarak kullanilmistir. 2004 yilinda çikarilan 5233 sayili Kanun, terör zararlarinin devlet tarafindan karsilanmasini öngörmüstür. Türk idarî yargi yerleri bu düzenlemeden sonra sosyal risk ilkesine dayanmaktan vazgeçmistir. Bu durum, sosyal risk ilkesinin artik geçerliligini yitirdigi biçiminde yorumlanmaktadir. Kitle hareketleri ve tabiî âfetler konusunda Türkiye’de henüz kapsayici bir yasal düzenleme yoktur. Ayrica 21. yüzyilda yeni sosyal risk faktörlerinin ortaya çikmasi da kuvvetle muhtemeldir. Ayrica 5233 sayili Kanun, terör eylemlerinden kaynaklanan zararlarin tamamini kapsamamaktadir. Bu sebeple çalismamizda sosyal risk zararlarinin yasal düzenlemelere ihtiyaç duyulmadan, dogrudan dogruya yargisal içtihatlar vasitasiyla karsilanmasinin mümkün olup olmadigi incelenmis, sorumluluk unsurlari bakimindan yeni yaklasimlar önerilmistir. Daha az göster