“Hukukçular hâlâ bir hukuk tanimi ariyor” diyen Kant’tan iki yüzyil sonra Georges Vedel, “hukuk nedir?” sorusuna “bir hukukçu sifatiyla, hayatimin sonunda hâlâ iyi bir hukuk tanimim yok” cevabini vermisti. Vedel kadar açik sözlü olmayan, fakat israrla “hukukun üstünlügü” nedeginmeyi ihmal etmeyen pek çok hukukçu ise, hukuk kuramini “hukuk disi” sayip yasayla ihtilaf arasinda baglanti kurmakla yetiniyor ve disiplininin temel sorusunu sormaktan kaçiniyor. Cemal Bâli Akal kitabinda bu soruya cevap veriyor, fakat içkinci, adci, özgür irade karsiti, tarihî, antropolojik, göreci yaklasimiyla hukukî olani “bir” tanima da hapsetmiyor. Hem su ya da bu hukukî düzenin hemtüm hukukî düzenlerin ortak aslî unsurlarindan olusan hukukîligi insani olanin içinden yakaliyor. Basmakalip “bir” cevapla hukukun hayatin disina ve üstüne yerlestirilen konumundan bunalan ve nesnel-elestirel bir yöntemle, hukukîlik ya da esitsiz güç iliskileri, güç kulanimi, hâkimiyet ve bunlarin yaratigi hakîkatler üzerine düsünmek isteyen herkes için.