“Bu, komik bir aksamüzeri olabilir Rose ve hüzünlü bir aksamüzeri. Hayatta en çok gözlerimi dolduran an, salt bir acidan ziyade mutlu oldugun ama mutsuzlugun da bir adim ötende durdugunu bildigin andir. Simdi sen yatiyorsun, ben ayaklarimi uzatmisim, çok gülüyoruz ama gözlerimiz hep dolu dolu. Çünkü kalbin Giardino di Rose, kalbinin eskisi gibi atmayacagini daha bu sabah ögrendik. Su an eminim, ikimiz de salt bir aciyi daha çok tercih ederdik.” Dille kendine has bir iliski kurmayi basariyor Fatma Nur Kaptanoglu, kimi zaman onu kendi akisina birakiyor, kimi zaman kuytularinda çarpisiyor ama asla olagan bir iliskiyle yetinmiyor. Iste bu yüzden, Homologlar Evi’ni ince okuyunuz, ince okumaniz her seyden mühim. Çünkü Homologlar Evi’nin sakinleri siradan görünen yasamlarinda kendilerini incelikle aramayi sürdürüyor, kalplerini karsilarina alip konusabiliyor, hiç kimsenin bir baskasinin yerini tutamayacagini biliyor. Homolog: Bir baskasinin yerini birebir tutan. Insanlarin homolugu var midir? Yoktur yoktur yoktur. Fatma Nur Kaptanoglu ilk kitabi Kaplumbagalarin Ölümü’nden bu yana yolda olmaya -ama illaki kendi yolunda-, yazarken durmadan kendini açabilmeye, dilin imkânlarini tutkuyla kesfetmeye devam ediyor. Daha az göster