“Disarda kar yagiyor. Diz boyu tutmus neredeyse. Sabaha karsi 3.3O gibi uyaniyorum. Kalkmam, giyinmem ve kendimi sokaga atmam lazim ama ne fayda! Sanki birisi gögsümden bastiriyormus gibi yataktan kalkamiyorum. Ne zamandir dogru düzgün uyumadim, hatirlayamiyorum. Isin agirligi bir tarafa, o bahsettigim alti aylik kursun temposu artik bitirmis vücudumu. Koltuk altlarimi fark ediyorum tam o sirada. Yara içindeler. Disarda kar araliksiz yagiyor. Ben zorla basimi kaldirmisim yataktan, sokaga bakiyorum. Gözlerim artik daha fazla baraj olamiyor göz kapaklarima. Önce bir damla yas süzülüyor yanagimdan. Alisik degilim buna! Ne oldugunu, neden aktigini bilmiyorum. Sonra bir damla daha geliyor. Disarda kar yer yüzünü cezalandirircasina yagiyor. Içimde ise sanki baska biri daha var ve o benden daha fazla aci çekiyor. Bir damla daha düsüyor, sonra bir damla daha… Ve pesi sira araliksiz akmaya basliyor göz yaslarim. Agliyorum. Nasil biriktirdiysem artik içimde… Neyi bu kadar biriktirdiysem… Almanya da dogup büyüyen is insani Ömer Kaya, Almanya’nin gettosunda baslayan, is adamligi ve sinema yapimciligina uzanan hayat hikayesini, örnegini çok fazla görmedigimiz bir anlatim teknigiyle okuyucuyla bulusturuyor. Korona virüsün dünyayi etkisi altina aldigi ve insanlarin umutsuzlugunun zirve yaptigi günlerde kaleme alinan eser, en karanlik anlarinizda elinizin altinda bulunmasi gereken bir basucu kitabi kivaminda. Daha az göster