Dünyanın Kısa Avlusu - Cevahir Bedel Kusan değil susan, bağıran değil fısıldayan bir söyleyiş; yerine göre yapıbozuma ve/veya yapıçözüme yaslanan özgün dize kurulumu; içerikle biçemin birbirini var etiği bütünlük… Çağdaş Türkçe şirin yetkin ve ayrıksı şir işçilerinden Cevahir Bedel, yeni şir kitabıyla Manos’un elerine ekliyor parmak izlerini. Aynı umutla adımlamak için insanlığın binlerce yılık sızısını, aynı dirençle… Yola revan oluyor. Hem dışarı çıkmanın hem içe çekilmenin şiri, Dünyanın Kısa Avlusu; bir başkası olup kendi varlığına dar gelmenin. Hep bir bahçe hali, hep bir avlu telaşı… ‘Başkaları cehenemdir’ diyor ya Sartre, ‘ya o başkaları bizsek?’ diye fısıldıyor Cevahir Bedel, ezberden menkul kendiliğimize. Yüzlerce kez doğup yüzlerce kez öldüğümüz bu dirimde, ötelere geçmenin yordamını arıyor, bilinçli bir rahatsızlık ve mutlak bir sorumlulukla. Bir yanda ane eli, seher serinliği ve yağmurlu çayırlar; diğer yanda sürekli bir leke. Önce bir eksiklik olarak varolan insan, eksilmeden durulamayacaksa artık ve büyük bir ‘iç daralması’ysa yaşamak, şirin de diyeceği bir şeyler vardır elbet. Ki diyecek.