“Bir daha duy, sözümün en yücesi, hepsinin en gizlisi sudur: Sen benim büyük sevgilimsin, bu yüzden senin iyiligin için konusacagim. Zihnini/gönlünü Bana ver, kendini Bana ada, Bana kurban sun, Beni tazim et ve Bana gel. Sana gerçekten söz veriyorum, çünkü sen benim için azizsin.” Bhagavad-Gita (Tanri’nin Sarkisi), Hindu dininin en önemli ve en kutsal metinlerinden biridir. Büyük Hint destani Mahabharata’nin bir bölümünü olusturur. Savasçi prens Arcuna ile dostu ve arabacisi, ayni zamanda Tanri Vishnu’nun yeryüzünde bedene bürünmüs bir zuhuru (Avatar) olan Sri Krisna arasinda geçen bir söylesidir. MÖ 400 ile MÖ 100 yillari arasinda Sanskrit dilinde yazilmistir. 18 bölüme ayrilmis 700 dizeden olusur. Siir, genis bir çerçevede Tanri’nin niteligini? ve insanin O’nu taniyabilmesinin yollarini arastirir. Metnin önemi, hem izlenmesi gereken amaci, hem de bu amaca varma yollarini göstermesindedir. Ayrica Hindistan’daki dinsel düsünce ve uygulamalarin uzun çaglara yayilan bir özetini verir. Hindu geleneginin insani Tanri’yla mistik vuslata (birlesmeye) ulastiran üç yolunu, tek bir yolun farkli varyasyonlari olarak gösterir. Daha fazla göster