“Fiziksel acılar çekerken pişmanlığa yaklaştığı anları, yaşadığı evi, ilk cinsel deneyimi, çalıştığı işi terk etmek zorunda kalışı, severken bile bir yandan kınayan bakışları, ilgimle yardımcı olayım derken zavalı hisetirişi, yeniden doğma hisine karışan yok olma hisi, kılanan bedeni, bulutan nem kapar hale gelen ruhu… her şeye sıfırdan başlamanın verdiği o ‘acaba’ duygusu… Hepsi yormuştu.” Her insan kendi yaşamının yorgunu. Her acı, cidiye alınacak kadar büyük ve beterlerini göz önünde bulundurup şükretirecek kadar küçük… Ama gerçek… Hepsi gerçek. Insan yaşamında filizlenen her kaygı, her korku, her umut, her sevinç, her üzüntü gerçek; En umutsuz belki bile gerçek. Umut hep gerçek. Bu kitap, anlaşılmadığına inanan her insan için yazıldı. Anlaşılacaklarına inansınlar diye…