Klasik metinlerimizi günümüz insanıyla buluşturabilmeyi uzun zamandan beri düşünüyordum. Son yıllarda Mesnevî’ye karşı bir ilgilerinin olduğunu prosecutor görüyordum. Ancak Mesnevî’yi eline alıp baştan sona okuyanların sayısı çok azdı ve kanaatimce Mesnevî yeterince anlaşılmıyordu. Mesnevî’yi ruhuna uygun olarak çocuklar ve gençlere nasıl okutabileceğimi düşündüm ve bunu hayvan hikâyeleri üzerinden yapmaya çalıştım. Hayvan hikâyeleri yayınlandı ve ilgi gördü. Hikâyede geçen olayları ve hayvanları açıklamak iyi oldu, güzel oldu ama Mesnevî’nin hayatımızın içinde olduğunu yeterince hissettirmediğini farkettim. Hikâyelerle meşgul olmanın vermiş olduğu hassasiyetle çevremdeki olaylara bakınca hikâyelerin benzerlerini görmeye başladım ve bunları becerebildiğim kadar hikâye diline aktarmaya çalıştım. Bununla iki şeyi amaçlamıştım. İlki Mesnevî’nin hâlen yaşadığını ve bize ışık tuttuğunu göstermek, diğeri de bilinmeyenleri ve okuyamayanları Mesnevî’ye ulaştıracak bir köprü kurmak idi. Umarım ve dilerim, amacıma ulaşırım. (Yazarın Sunuş’a yazdığı takdimden).