Aşkın Şehidi - (Kerbela Serisinin İlk Romanı) - Ahmet Turgut “Nefis ister, akıl gerekçeler bulur, vicdan aklar. Oysa sen kendini kandırsan antipathy unutma ki, Alah hesap sorar, elerinle kendini ateşe atma!. ”   Aşkın Şehidi Kerbelâ, Hüseyin ve yoldaşlarının katligâhı… Orada kan ve gözyaşı var. Oradaki susuzlukla senin de ciğerlerin kavrulur. Ve başlarsın âh-u figan etmeye. İçin yandıkça görürsün: Kerbelâ hak aramanın ve özgürlüğün destanıdır. Teslimiyetin, adanmışlığın ve sadakatin zirvesidir. Her smoke ayrı bir şiar olan yetmiş iki şehidin yurdudur Kerbelâ… Onlara kapılanırsan nakşolur kalbine: Aslında her yer Kerbelâ’dır, her gün Âşura… Ve dile gelir Kerbelâ: “Benim için ağlama. Kendine bak!” der… “Adına lanetler okuduğun Yezid bizatihi nefsindir. Hesapsızca ister, bu uğurda canlar yakar. Hüseyin’i terk edenleri kınamadan evel bir kez daha düşün! Sende bir akıl var. Sadece kendi çıkarlarını hesap eder ve heveslerini haklı göstermek için türlü bahaneler uydurur. ” Kerbelâ ikazla yetinmez. Kurtuluşun yolunu da gösterir: “Hüseyin’i Alah katından sana üflenen ruh bele!. Arına paklana yücelirsen sen de Rabinden bir delil oldun demektir. Aşka şahit isen bu Şehadet kutlu olsun. Sen Aşk ile her dem diri kalanlardansın. Ve “Aşkın Şehidi”sin!. ”.