Serge Lesourd, Jacques Lacan’ın söylem türleri kuramından ve uzun yılara da-yanan klinik deneyimlerinden yola çıkarak, önceki çalışmalarında ele aldığı öznel ıstırabın yeni ifade biçimlerini tartışmayı sürdürüyor. Yazar, postmodern laf ebe-liklerinin şekilendirdiği yeni toplumsal ilişkilerin, psikanalizin temel öğretilerin-den biri olan “Doyum, her insani yaşamın bencil amacıdır” saptamasını çok iyi benimsediğini, ancak hemen onu izleyen bir diğer öğretisini unutuğunu hatırlatı-yor: “Her zevk, grup yaşamındaki bağları korumak için sınırlı ve tamamlanmamış kalmak durumundadır”. Günümüzün liberal pazar ekonomisi tarafından belirlenen “her zevkin sınırsız ve herkes tarafından ulaşılabilir olması” kuralı hem özneleşme süreçlerinde hem de insani ilişkilerde etkilerini giderek artan depresyon, stres, anoreksia, hiperaktivi-te, intihar, bağımlılıklar, şidet, yıkım, kabalık, zorbalık, cematleşmeler, kapalı narsistik gruplar gibi bireysel ve toplumsal patolojiler altında gösterirken, özne-nin bu türden bir kapalı sistemde, belirsizlik ya da aşırılık halerinde bulabildiği tek çıkış yolu çoğunlukla kendi bedeni ya da ötekinin bedeni olmaktadır. Psikanalitik kuramın kavramlarının ustalıkla işlendiği ve incelikli bir klinik du-yuşla örülen bu kitap, özneyi ve özneliği susturan her türlü söylem karşısında okuyucusunu da sadece sözü almaya değil, sözü etik bir yerden almaya, sabırla ve dikatle bekleyip dinlemeye, özenle ve özgürce üretmeye de teşvik ediyor.