"Klasikleri" neden okuruz? Hem edebi hem de kisisel açidan farkli geleneklerden gelen yazarlarin neredeyse yüzyillar boyu denilebilecek uzun bir tarihsel aralikta ortaya çikmis eserleri neden "klasik" basligi altinda toplanir? Klasik romanlarin kahramanlari neden kitap sayfalarindan tasar ve etkisi kusaklar boyu sürecek, ilham verici toplumsal figürler olarak ölümsüzlesir? Klasik romanlari ve kahramanlarini yazildigi tarihteki tayin edici dönemeçleri iskalamadan, sinifsal, siyasal ve sosyoekonomik dönüsümler isiginda ele alan Ferit Burak Aydar, "Klasik Okumalari" serisinin II. cildi Tutunamayanlar Çagi'nda kapitalizmin devrimci potansiyellerini yitirdigi emperyalizm çaginda kaleme alinan metinlere oda klaniyor. Umudun ölmeye yüz tuttugu bu dönemde filizlenen modernist roman geleneginin "kendi elleriyle yarattigi dünya karsisinda aciz", "atomlarina ayrilmis" ve "parçalanmis" baskarakterlerinin çetrefilli dünyalarini açiga kavusturuyor. Roman türünün gelisiminin belki de en çok ivme kazandigi çagda hayat bulmus Faust, Oblomov, Dedalus, Clarissa, Josef K., Gatsby, Marcel ve Swann gibi ölümsüzlesen karakterlerle, vakif olunabilir gerçekligin sinirlarini asarak, anlik izlenimlerin kaydedildigi bilinçten yansiyan gerçekligin hâkimiyetine giren eserlere aydinlatici bir yaklasim... Daha az göster