Pablo Zarate Zarate itibaren Texas itibaren Texas

Sadece Cormier, seri katil olan bu kadar başarılı ve sempatik bir karakter yaratabilirdi. Üçüncü şahıs erkek sesi açısından da bakmak harikaydı. Eric, söylediklerini ve yaptıklarını geliştiren güçlü (ve ürpertici) bir kimliğe sahiptir. Özellikle karakterine girişin mükemmel olduğunu düşündüm - “Eric kedilerle başladı.” Yikes! Ayrıca, bu kitabın yetişkin bakış açısıyla anlatılan bölümler içermesinin ilginç olduğunu düşündüm (eski polisinki). Bunu YA’da çok fazla görmüyorsunuz, ama Cormier onu buraya çekiyor, sanırım

Translating...

Uzun sayfalarda, vampirlerde kısa. Tamam, ama çok fazla hareketsizlik yazıyor.

Aşağı koymak gibi görünmüyor. Oldukça sayfa çevirici!

** spoiler uyarısı ** Bu kitaptan, 1849'larda San Francisco'daki yaşam hakkındaki fıkraları, özellikle de "uygun görgü kuralları" ile merhamet ve zarafetin bir Hristiyan'a yakışırlığı arasındaki mücadelesini seveceğimi düşündüğümden çok zevk aldım. Ancak, sonunu biraz fazla basit buldum, hepsini tamamlamadım. "Ellerini sıktı" ifadesinin varyasyonlarından bıktım ve Johnie'nin Rachel'a olan sevgisinin tek tanımının bazen eteğinden dikizlerken onun fiziksel güzelliği olduğunu gördüm. Ve en büyük evcil hayvan iznim, Johnny'nin neden evlenmek istemediği veya inancını kaybettiği konusunda ikna edici bir açıklama olmadığını düşünüyorum.

Bana birkaç larfım vardı. Daha ne dya istiyor?

Chick-lit set in Williamsburg. If I knew the main character in real life, I would probably not like her. I'd probably detest her and all that she stood for. I would have visions of myself telling her to stop feeling sorry for herself and to move back to Long Island. But I'd never actually say anything. Instead I'd glare at her from a distance, and secretly detest how everyone else loved this hipster beauty and all of her irresponsible, selfish, and self-destructive ways.

An incredible book. Rich, complex, thought-provoking, tragic, hopeful. If Dostoevsky wrote sci-fi...