Stepasha Stepasha Stepasha itibaren Dunstone, Plymouth, Devon PL8, İngiltere itibaren Dunstone, Plymouth, Devon PL8, İngiltere

Bu inceleme The Review Diaries için yazılmıştır: http: //reviewdiaries.blogspot.com/201 ... Bu kitapçık ve bu kapak kombinasyonu, bu kitap birkaç gün önce çıktığında gerçekten heyecanlanmamı sağladı. Ne yazık ki, oldukça hayal kırıklığı olduğu ortaya çıktı. Elizabethan İngiltere'deki Eve Edwards'ın parlak kitaplarını okuduktan sonra, sanırım yüksek bir yazma standardı bekliyordum, ama ne yazık ki hayal kırıklığına uğradım. Kitap, 'anlatma' gösterme kuralını görmezden geldiğinizde gerçekleşen bir alıştırmadır. Okuyucu olarak kendim için hiçbir şey görmeme ya da hissetmeme izin verilmedi; her zaman Emerald tam olarak nasıl hissetmem gerektiğini söylerdi, ama çoğu zaman beni rahatsız eden bir açıklama yapmazdı. Zümrüt kendisine sempati duymak zordur, asla tamamen üç boyutlu hale gelmez - kısmen hiçbir şey göremeyeceğimiz için, ona sadece söylendi. Çok ileri görüşlü, modern bir kız ama arkasında hiçbir gerekçe yok. Karakterini ve ortamını birbiriyle ilişkilendirmek çok zor. Ve eğer Emerald'ı sevmek zorsa, diğer karakterler daha da kötüdür. Kitap, kalıplaşmış ve korkunç insanlarla doluydu. Nihayetinde çok hoş olmasalar bile, insanlar için akraba taraflara sahip olmalısınız, ancak kimse eylemlerini gerçekten haklı göstermez ve sadece saniyeler içinde ruh hali değişimleri olan garip insanlar olarak kalırlar. Herhangi bir birikim, karakter gelişimi yoktur ve sonuç olarak okumak özellikle ilginç değildir. Çok sayıda arka plan, ilk yirmi tek sayfayı tıkar ve bu bilgi okuyucu için yararlı olurken, hikayeye henüz gerçek bir yatırım olmadığında bunların hepsinin üzerinden geçmek çok zor bir iştir - beni istemek için yeterliydi kitabı bırakıp kitapta dolaşmak için uğraşmaktan vazgeçmek. Backstory karakterleri canlandırmaya yardımcı olur, ancak bu durumda monotondu ve Emerald'ın söylediği gibi, son derece sinir bozucu. Babasıyla nasıl hiç konuşmadığı ve onu zar zor görmediği hakkında konuşacak ve daha sonra günleriyle yapacağı her şeyi detaylandıracaktı - aslında asla bilemeyeceği ayrıntılar. Konuşma, modernizmlerle dolu, hiç Elizabethan İngiltere'de olduğumuzu hiç hissetmediğimiz noktaya kadar. İnsanlar konuşurken normal konuşma ile aniden bağırmak arasında bir denge kuramazlar. Karakterleri hiç umursamadım - tek hoş olanın Emerald ile iki sohbeti var ve sonra aşıklar, son derece rahatsız edici bir an. Elbette karakterlerin aşık olması gerekir, ancak bir sebep verin, aralarında ona ilham veren bir tür gerçek etkileşim. Arsa, tüm pasajlar ve olaylar çok karışık ve kafa karıştırıcı, geri dönüp tüm bölümlerini yeniden okumak zorunda kaldı, her yerde sarsılıyor. Sonuçta, özellikle ilham verici bir okuma. Tüm bunlar için, arsanın gerçekten aldığı son seksen tek sayfa oldukça iyi. Hala deliklerle dolu, ama en azından ne olduğunu bulmak için yeterince ilgi çekiciydi. Bununla birlikte, tüm aldatmaca için bu kitapta karışıklık yapan tek şey değildim ve Wallace tarafından yazılmış başka bir kitap aramayacağım.

Ugh. Most overrated book ever. What a smug pile of overripe garbage.

I read this when I was a security guard. I would sit at my desk monitoring the phone and checking the cameras - and reading this book. It wasn't until I was about 100 pages in that I started to really enjoy the book. Once I got that far in the story it started to stick with me when I wasn't reading it and I found myself thinking about the characters while driving to work or out on patrol. I am really happy to have read it. I find thick tombs too intimidating these days. Plus - the old drunk Russians are not known for writing about Vampires doing it - which is another turn off. Alot of the books I read have Vampires in them - And apparently Vampires are REALLY horny. Which is kind of surprising with their long life span you would think they would kind of get beyond such things. *shrugs*

A great history of number theory, starting with Pythagoras, heading to Euclid and the library of Alexandria, through the dark ages, then the modern era. The importance of Fermat's last theorem seems a bit overstated to me, but I guess that's to be expected given the title. Nonetheless, the math parts are pretty accessible, and the history is story is very interesting.